Marjo Többen
De weg naar artalon
Het overlijden van mijn schoonvader in 1993 bleek de directe aanleiding voor de start van artalon gedenkbeelden. Na zijn dood maakte ik een ontwerp voor een monument dat uitgevoerd is in gekloofd graniet. Ik ontdekte tijdens dit proces dat het werken aan zijn monument mij veel troost bood.
Toen mijn vader, waar ik een sterke band mee had, in 1997 stierf, ontdekte ik wederom hoeveel troost de realisatie van een monument mij gaf. Ook bij de verwerking van mijn miskraam heb ik heel veel troost gevonden in het zelf boetseren van het gedenkbeeld ‘Little Angel’. Dit monument heb ik opgedragen aan alle moeders die een miskraam hebben gehad en heeft een bijzondere plek gekregen in de tuin bij mijn atelier.
Mijn persoonlijke ervaringen met de troostende werking van monumenten hebben sinds 1993 geleid tot het ontwerp en de realisatie van vele honderden monumenten door heel Nederland.
De dood is geen taboe
Op mijn zevende werd ik van dichtbij met de dood geconfronteerd: het driejarige zusje van mijn beste vriendin overleed plotseling. Ze lag opgebaard als een ‘engeltje’ in een witte bloemenzee. Mijn favoriete oma overleed tien jaar later en haar sterven wekte mijn interesse in de dood. Ik verdiepte mij in vragen als: ‘Wat is sterven en wat is er na de dood?’ Ik las veel boeken over dit onderwerp, o.a. vanuit de theosofie, de antroposofie en jaren later vanuit het boeddhisme. Voor mij is de dood nooit een taboe geweest: het is een onderwerp dat onlosmakelijk met het leven is verbonden.
‘Perfect, bijzonder en uniek, net als ons mooie kindje’ – Ellen
Kunstenaar vanaf de kleuterschool
Op de kleuterschool was ik al ‘kunstenaar in de dop’. Schilderen met verf op de grote vellen papier vond ik toen het allerleukste. Thuis was ik ook altijd aan het knutselen, waarbij ik soms dagenlang genoot van het boetseren met klei.
Op de Havo bleek handvaardigheid een eindexamenvak te zijn: geweldig! In die periode merkte ik dat creatief bezig zijn mij inzicht gaf over mijn eigen processen. De passende studie, Creatieve Therapie, bleek helaas niet haalbaar: ik werd uitgeloot. Het alternatief werd de lerarenopleiding TeHaTex en vervolgens de Kunstacademie Minerva, vrije richting Monumentaal.
Naast mijn werkzaamheden voor artalon heb ik gedurende 30 jaar, drie dagen per week o.a. gewerkt als vakleerkracht Beeldend vormen in het Speciaal Onderwijs. Daarnaast ben ik docent geweest op een Creativiteitscentrum en een MBO opleiding.
